โรคหนองใน เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย ซึ่งสามารถแพร่กระจายได้ผ่านการมีเพศสัมพันธ์ทั้งทางช่องคลอด ทวารหนัก และช่องปาก โรคนี้ถือเป็นปัญหาสุขภาพที่สำคัญ เพราะหากไม่ได้รับการรักษา โรคอาจก่อให้เกิดผลกระทบต่อสุขภาพร่างกาย และระบบสืบพันธุ์ในระยะยาว
โรคหนองใน คืออะไร?
โรคหนองใน (Gonorrhea) เป็นโรคติดเชื้อที่พบได้บ่อยในกลุ่มคนที่มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน เชื้อแบคทีเรีย Neisseria gonorrhoeae จะเจริญเติบโตในพื้นที่ที่มีความชื้น เช่น ช่องคลอด ปากมดลูก ท่อปัสสาวะ ทวารหนัก คอหอย และเยื่อบุตา
โรคนี้สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกเพศ และทุกวัย โดยเฉพาะในกลุ่มวัยรุ่น และผู้ใหญ่ที่มีการเปลี่ยนคู่นอนบ่อย หรือไม่ได้ใช้ถุงยางอนามัย
การติดต่อของโรคหนองใน
- การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ได้ป้องกัน ติดต่อได้ทั้งทางช่องคลอด ทวารหนัก และช่องปาก
- การสัมผัสกับของเหลวที่มีเชื้อ น้ำอสุจิ น้ำหล่อลื่นในช่องคลอด หรือของเหลวที่ปนเปื้อนเชื้อ
- จากแม่สู่ลูก หญิงตั้งครรภ์ที่ติดเชื้อหนองในสามารถถ่ายทอดเชื้อไปยังทารกระหว่างการคลอด ส่งผลให้ทารกมีปัญหาที่ดวงตา เช่น ติดเชื้อที่ตาหรืออาจทำให้ตาบอด
อาการของโรคหนองใน
อาการของโรคหนองในอาจแตกต่างกันไปในแต่ละบุคคล โดยบางคนอาจไม่มีอาการชัดเจน ทำให้มีโอกาสแพร่เชื้อไปยังผู้อื่นโดยไม่รู้ตัว
อาการในเพศชาย
- ปัสสาวะแสบหรือขัด
- มีหนองสีขาว เหลือง หรือเขียวไหลจากท่อปัสสาวะ
- เจ็บหรือบวมบริเวณลูกอัณฑะ
อาการในเพศหญิง
- ตกขาวผิดปกติ เช่น มีสีเหลืองหรือเขียว
- ปัสสาวะแสบหรือขัด
- เจ็บในอุ้งเชิงกราน หรือปวดท้องน้อย
- มีเลือดออกระหว่างรอบเดือน
อาการที่เกิดจากการติดเชื้อในส่วนอื่น
- ทวารหนัก อาจมีอาการปวด เจ็บ หรือมีหนองไหลออกมา
- คอหอย อาจมีอาการเจ็บคอคล้ายต่อมทอนซิลอักเสบ
- ดวงตา เกิดอาการแดง เจ็บ หรือมีหนองไหล
อันตรายของโรคหนองในหากไม่ได้รับการรักษา
- ภาวะมีบุตรยาก
- ในเพศหญิง การติดเชื้ออาจลุกลามเข้าสู่มดลูก และปีกมดลูก ทำให้เกิดภาวะอุ้งเชิงกรานอักเสบ (Pelvic Inflammatory Disease: PID) ซึ่งส่งผลต่อการตั้งครรภ์
- ในเพศชาย การติดเชื้ออาจทำให้เกิดการอักเสบในท่อนำอสุจิ ซึ่งอาจนำไปสู่ภาวะมีบุตรยาก
- การติดเชื้อในกระแสเลือด เชื้อหนองในสามารถแพร่เข้าสู่กระแสเลือด ทำให้เกิดการติดเชื้อในอวัยวะต่าง ๆ เช่น ข้อต่อ หัวใจ และสมอง
- เพิ่มความเสี่ยงต่อการติดเชื้อเอชไอวี ผู้ที่ติดเชื้อหนองในมีความเสี่ยงเพิ่มขึ้นในการติดเชื้อเอชไอวีหากมีเพศสัมพันธ์กับผู้ติดเชื้อ
- การแพร่กระจายเชื้อสู่ทารก ทารกที่เกิดจากมารดาที่ติดเชื้อหนองในมีความเสี่ยงต่อการติดเชื้อที่ดวงตา ซึ่งอาจนำไปสู่การตาบอด
การวินิจฉัยโรคหนองใน
- การเก็บตัวอย่าง การเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งจากท่อปัสสาวะ ช่องคลอด หรือทวารหนักเพื่อตรวจหาเชื้อ
- การตรวจปัสสาวะ ใช้สำหรับตรวจหาเชื้อในท่อปัสสาวะ
- การเพาะเชื้อ การเพาะเชื้อแบคทีเรียเพื่อยืนยันผล และระบุความไวต่อยาปฏิชีวนะ
การรักษาโรคหนองใน
- ยาปฏิชีวนะ การรักษาโรคหนองในต้องใช้ยาปฏิชีวนะ เช่น Ceftriaxone ร่วมกับ Azithromycin หรือ Doxycycline เพื่อกำจัดเชื้อ แพทย์จะกำหนดขนาดยา และระยะเวลาการใช้ยาตามความเหมาะสม
- การรักษาคู่นอน คู่นอนของผู้ป่วยควรได้รับการตรวจ และรักษาเช่นเดียวกัน เพื่อลดโอกาสการติดเชื้อซ้ำ
- การติดตามผล ผู้ป่วยควรตรวจซ้ำหลังการรักษา เพื่อยืนยันว่าเชื้อถูกกำจัดอย่างสมบูรณ์
การป้องกันโรคหนองใน
- ใช้ถุงยางอนามัยทุกครั้ง ถุงยางอนามัยช่วยลดความเสี่ยงในการติดเชื้อได้อย่างมีประสิทธิภาพ
- ตรวจสุขภาพเป็นประจำ การตรวจคัดกรองโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ช่วยให้สามารถตรวจพบและรักษาโรคในระยะแรก
- หลีกเลี่ยงการมีคู่นอนหลายคน การลดจำนวนคู่นอนช่วยลดโอกาสเสี่ยงในการติดเชื้อ
- การพูดคุยเรื่องเพศศึกษา การให้ความรู้เกี่ยวกับสุขภาพทางเพศช่วยสร้างความตระหนักรู้ และลดการแพร่กระจายโรค
อ่านบทความอื่น ๆ เพิ่มเติม
- STI/STD คืออะไร? ทุกเรื่องที่ควรรู้เพื่อป้องกัน และดูแลตัวเอง
- โรคซิฟิลิส คืออะไร? รู้จักอาการและการรักษา
โรคหนองใน เป็นโรคที่สามารถรักษาให้หายได้หากตรวจพบในระยะแรก แต่หากปล่อยไว้โดยไม่รักษา อาจก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงต่อสุขภาพในระยะยาว การตระหนักรู้เกี่ยวกับโรค การป้องกัน และการตรวจรักษาอย่างเหมาะสม จะช่วยให้เราสามารถดูแลสุขภาพตนเอง และคนรอบข้างได้อย่างมีประสิทธิภาพ
หากคุณสงสัยว่ามีความเสี่ยงในการติดเชื้อ ควรเข้ารับการตรวจ และปรึกษาแพทย์ทันที เพื่อป้องกันอันตรายในอนาคต.