วิธีรักษาโรคฝีมะม่วง

โรคฝีมะม่วง เป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรีย Chlamydia trachomatis ชนิดที่ก่อให้เกิดการอักเสบของต่อมน้ำเหลืองบริเวณขาหนีบ เป็นโรคที่พบได้น้อยในอดีต แต่ในปัจจุบันมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้น โดยเฉพาะในกลุ่มชายรักชาย (MSM) และผู้ที่มีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน หากปล่อยทิ้งไว้โดยไม่ได้รับการรักษา โรคฝีมะม่วงอาจนำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรงได้ เช่น การเกิดแผลเป็นที่อวัยวะเพศ การอุดตันของทางเดินน้ำเหลือง และภาวะบวมเรื้อรัง การทำความเข้าใจเกี่ยวกับโรคนี้จะช่วยให้สามารถรับมือได้อย่างถูกต้องและป้องกันการแพร่ระบาดของเชื้อ

โรคฝีมะม่วง คืออะไร?

โรคฝีมะม่วง (Lymphogranuloma Venereum – LGV) เป็นการติดเชื้อแบคทีเรีย Chlamydia trachomatis ซีโรไทป์ L1, L2 และ L3 ซึ่งแตกต่างจากเชื้อชนิดที่ทำให้เกิดหนองในเทียมทั่วไป แบคทีเรียชนิดนี้จะเข้าไปทำลายต่อมน้ำเหลือง และก่อให้เกิดการอักเสบที่รุนแรงขึ้น

โรคนี้สามารถแบ่งออกเป็น 3 ระยะ ได้แก่

ระยะเริ่มต้น (Primary Stage) – มีแผลเล็กๆ ที่อวัยวะเพศ หรือทางทวารหนัก มักไม่เจ็บ และหายเอง
ระยะที่สอง (Secondary Stage) – มีอาการต่อมน้ำเหลืองบวมโต กดเจ็บ และเป็นฝีหนอง
ระยะเรื้อรัง (Tertiary Stage) – เกิดพังผืดที่อวัยวะเพศ ท่อปัสสาวะ หรือทวารหนัก ทำให้เกิดอาการอุดตัน และบวมถาวร

สาเหตุ และการติดต่อของโรคฝีมะม่วง

เชื้อ Chlamydia trachomatis ซีโรไทป์ L1, L2 และ L3 สามารถแพร่กระจายผ่าน การมีเพศสัมพันธ์ที่ไม่ปลอดภัย ทั้งทางช่องคลอด ทวารหนัก และปาก

ช่องทางการติดเชื้อหลัก ได้แก่

การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ใช้ถุงยางอนามัย
การมีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนัก ซึ่งเป็นช่องทางที่พบการติดเชื้อได้มาก
การสัมผัสสารคัดหลั่งจากแผลของผู้ติดเชื้อ
การใช้อุปกรณ์ทางเพศร่วมกัน โดยไม่ได้ทำความสะอาด

สัญญาณเตือน และอาการของโรคฝีมะม่วง

อาการของโรคฝีมะม่วงอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับระยะของโรค

ระยะเริ่มต้น (ระยะที่ 1)
- หลังจากรับเชื้อ 3-30 วัน จะมีแผลเล็กๆ ที่อวัยวะเพศหรือทวารหนัก
- แผลมักไม่มีอาการเจ็บ และสามารถหายได้เองภายในไม่กี่วัน
- เนื่องจากแผลหายเร็ว ผู้ป่วยมักไม่สังเกตเห็น
ระยะต่อมน้ำเหลืองอักเสบ (ระยะที่ 2)
- ต่อมน้ำเหลืองบริเวณขาหนีบบวมโต เจ็บ และกลายเป็นฝีหนอง
- อาจมีไข้ หนาวสั่น ปวดเมื่อยตามตัว
- หากเป็นในกลุ่มชายรักชาย (MSM) ที่มีเพศสัมพันธ์ทางทวารหนัก อาจมีอาการ ปวดทวารหนัก ถ่ายเป็นเลือด หรือมีหนองออกจากทวารหนัก
ระยะเรื้อรัง (ระยะที่ 3)
- อาจเกิดแผลเป็นที่อวัยวะเพศ ทำให้เกิด ภาวะอุดตันของท่อปัสสาวะหรือทวารหนัก
- บางรายอาจมีอาการ บวมเรื้อรังที่ขาหนีบหรืออวัยวะเพศ
- อาจนำไปสู่ ภาวะ Elephantiasis (บวมถาวรคล้ายโรคเท้าช้าง)

ข้อควรระวัง หากไม่ได้รับการรักษา เชื้อสามารถลุกลาม และทำลายอวัยวะภายในได้ การตรวจหาเชื้อ และรักษาให้เร็วที่สุดจะช่วยลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อน

การวินิจฉัยโรคฝีมะม่วง

แพทย์สามารถวินิจฉัยโรคฝีมะม่วงได้โดยวิธีดังต่อไปนี้

การตรวจร่างกาย และประวัติทางเพศสัมพันธ์
การตรวจหาเชื้อจากแผล หรือต่อมน้ำเหลือง
การตรวจ PCR (Polymerase Chain Reaction) เพื่อยืนยันเชื้อ Chlamydia trachomatis
การตรวจเลือดเพื่อแยกโรคอื่นๆ เช่น ซิฟิลิส หรือ HIV ที่อาจมีอาการคล้ายกัน