Tag: การรักษาเอชไอวี

  • Viral Load ต่ำแค่ไหน ถึงจะไม่แพร่เชื้อได้?

    Viral Load ต่ำแค่ไหน ถึงจะไม่แพร่เชื้อได้?

    ในยุคที่ความรู้ด้านการรักษาเอชไอวี (HIV)พัฒนาอย่างก้าวกระโดดคำว่า Viral Load จะกลายเป็นสิ่งสำคัญที่กำหนดทั้งสุขภาพของการบริโภค และการแพร่เชื้อสู่ผู้อื่น หลายคนอาจได้ยินแนวคิด U=U หรือตรวจวินิจฉัย = ไม่แพร่เชื้อเชื้อจุลินทรีย์ที่สามารถตรวจสอบ Viral Load ได้ที่ต่ำแค่ไหนถึงจะปลอดภัยจริง?

    การทำความเข้าใจว่าปริมาณของไวรัสต่ำในระดับปานกลางถึงเชื้อแพร่ได้เป็นเกณฑ์มาตรฐานตามเกณฑ์ทางการแพทย์พร้อมคำอธิบายจำนวนมากที่สามารถพบได้ที่ไวรัสจึงถือว่าสามารถถ่ายทอดเชื้อได้ถึงความสัมพันธ์ได้องค์ประกอบที่ความเข้มข้นของเชื้อเอชไอวีเตาอบปฏิบัติระดับ Viral Load ให้อยู่ในจุดวิจารณ์ทั้งต่อตนเอง และคนรอบข้าง

    Viral Load ต่ำแค่ไหน ถึงจะไม่แพร่เชื้อได้?

    Viral Load คืออะไร?

    ปริมาณของไวรัส คือ ค่าปริมาณไวรัสในเลือดที่วัดได้จากการค้นหาทางใดบ้างในผู้ที่ติดเชื้อเอชไอวีค่านี้จะบอกได้ว่าร่างกายมีไวรัสไอวีมากหรือน้อยเพียงใด

    ค่าตรวจสอบการตรวจวัด Viral Load มีหน่วยเป็นสำเนา/มล ซึ่งหมายถึงจำนวนขิงของไวรัสต่อร่างกายของเลือดเริ่มต้นเมื่อยาต้านไวรัสค่า Viral Load จะมักจะส่งผลต่อเนื่องโดยตรงกับการแพร่กระจายของเชื้อ และโรคด้วยโรคเกาต์ของร่างกาย

    Viral Load ต่ำแค่ไหน ถึงจะไม่แพร่เชื้อได้?

    คำว่า Viral Load ต่ำในส่วนต่างๆ ของส่วนต่างๆ ของเอชไอวีบางครั้งอาจหมายถึง การมีไวรัสน้อยๆ เท่านั้น แต่หมายถึงระดับที่ต่ำจนสามารถตรวจพบได้ด้วยเครื่องมือมาตรฐานของบางครั้งซึ่งระดับนี้เรียกว่า ตรวจไม่พบ หรือตรวจตรวจพบ

    ตามหลักการขององค์การอนามัยโลก (WHO) และศูนย์ควบคุมโรคของสหรัฐอเมริกา (CDC) ระดับ Viral Load ที่ถือว่าเป็นเรื่องปกติแพร่เชื้อได้คือประมาณ 200 สำเนา/มล. และความเข้มข้นของประเทศต่างๆ องค์ประกอบที่ตรวจอาจสามารถตรวจพบไวรัสได้ตั้งแต่ระดับ 50 สำเนา/มล. หรือสูงกว่า 20 สำเนา/มล. ดังนั้นผลการตรวจสอบของ Viral Load ระดับปานกลาง และผู้ป่วยยังคงรับประทานยาต้านไวรัสART ถือว่าเข้าระดับสูงของแนวคิด U=U (Undetectable = Untransmittable)

    อย่างไรก็ดี การจะคงสถานะ Viral Load ต่ำได้นั้น ต้องอาศัยการดูแลต่อเนื่อง เช่น

    • กินยาต้านไวรัส ART ให้ตรงเวลา
    • อย่าหยุดยาเองโดยพลการ
    • ตรวจสอบ และติดตาม Viral Load อย่างสม่ำเสมอ
    • การให้ยาต้านไวรัสในกรณีที่ผู้ป่วยมีอาการของ Viral Load ให้ผู้ป่วย ตรวจดูอาการ และสามารถใช้ชีวิตเพื่อตรวจสอบความสัมพันธ์ได้อย่างปลอดภัยโดยไม่แพร่ให้คู่นอน

    ดังนั้นคำตอบของคำถามเช่น Viral Load แค่ไหน? คือที่ตั้งต่ำจนเครื่องมือแพทย์สามารถตรวจพบได้ และต้องตรวจตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง และยาวนานจะไม่มีการกล่าวถึงในการถ่ายทอดเอชไอวีความสัมพันธ์

    ยาไวรัสส่งผลต่อ Viral Load อย่างไร?

    สาเหตุของต้านไวรัส (Antiretroviral Therapy: ART) อย่างต่อเนื่อง และถูกต้องจะช่วยกดระดับ Viral Load ให้ต่ำลงในกลุ่มเป้าหมายของการรักษาคือทำให้ระดับไวรัสต่ำจนตรวจไม่พบ(Undetectable)

    ภายในเวลา 1–6 เดือนหลังเริ่ม ART อย่างเคร่งครัดค่า Viral Load ภายในร่างกายที่เครื่องมือแพทย์สามารถควบคุมได้ซึ่งถือเป็นสัญญาณบวกต่อสุขภาพของอวัยวะ และร่างกายคู่นอน

    ตรวจไม่พบ (Undetectable) วิธีการอะไร?

    คำตรวจไม่พบ หรือตรวจไม่พบในทางการแพทย์หมายถึงระดับ Viral Load ที่ต่ำกว่าที่กล่าวมาสามารถตรวจพบได้ต่ำกว่า 20 หรือ 50 สำเนา/มล. เครื่องมือที่ใช้

    สาเหตุของไวรัสหมดไปจากร่างกาย แต่หมายถึงไวรัสมีข้อสังเกตจนสามารถตรวจวัดได้มาตรฐาน และที่สำคัญคือสามารถแพร่กระจายเชื้อให้ผู้อื่นได้ผ่านความเชื่อถือ

    ข้อเท็จจริง VS ความเข้าใจผิดเกี่ยวกับ Viral Load และ U=U

    ความเชื่อผิดความจริง
    มีเชื้ออยู่ก็ต้องแพร่ได้เสมอไม่จริง หากตรวจไม่เจอ (Undetectable) ก็ไม่สามารถแพร่เชื้อได้
    ต้องใช้ถุงยางทุกครั้งแม้ Viral Load ต่ำถ้าผลตรวจ Undetectable อย่างต่อเนื่อง ก็ปลอดภัยแม้ไม่ใช้ถุงยาง (แต่ถุงยางช่วยป้องกัน STI อื่นๆ ได้)
    ตรวจไม่เจอแปลว่าหายขาดยังไม่ใช่การหายขาด ไวรัสยังอยู่ในร่างกายในระดับต่ำมาก
    ไม่ต้องตรวจ Viral Load ถ้ารู้สึกสบายดีต้องตรวจตามกำหนดเพื่อยืนยันว่า Viral Load ยังต่ำต่อเนื่อง
    คำแนะนำสำหรับผู้มีเชื้อเอชไอวี เกี่ยวกับ Viral Load

    คำแนะนำสำหรับผู้มีเชื้อเอชไอวี เกี่ยวกับ Viral Load

    Viral Load เป็นสิ่งสำคัญเพราะเป็นหัวใจในการควบคุมโรค และการแพร่กระจายของเชื้อให้ผู้อื่นที่มีคุณสมบัติคุณภาพชีวิตที่ดี และการรักษารายละเอียดของแต่ละข้อได้แก่

    กินยาต้านไวรัส ART ตรงเวลาไม่หยุดยาโดยพลการ

    ART (Antiretroviral Therapy) คือยาต้านไวรัสที่ดูแลปริมาณไวรัสเอชไอวีให้ลดลงจนสามารถตรวจพบได้ในส่วนของไอเอชวี ตรวจพบทานยาเป็นระยะตรงเวลา และเวลาไม่หยุดยาโดยไม่มีคำแนะนำจากแพทย์ ปริมาณไวรัสในเลือดลดลงจนถึงระดับที่ตรวจพบไม่ได้หรือตรวจไม่พบ

    • หากหยุดยาหรือขาดยาแม้เพียงไม่กี่วัน อาจทำให้ไวรัสกลับมาเพิ่มจำนวน (Viral Rebound) และอาจดื้อยา
    • การรักษาต่อเนื่องช่วยลดความเสี่ยงของการเกิดโรคฉวยโอกาส
    • ช่วยให้ร่างกายฟื้นฟูภูมิคุ้มกันกลับมาใกล้เคียงปกติ

    คำแนะนำ: ตั้งเวลาเตือน ทานยาให้ตรงเวลา และหากมีผลข้างเคียง ควรปรึกษาแพทย์เพื่อปรับการรักษา แต่อย่าหยุดยาเอง

    ตรวจติดตาม Viral Load ทุก 3–6 เดือน

    การตรวจ Viral Load คือ การวัดปริมาณไวรัสในเลือด ซึ่งเป็นเครื่องมือหลักในการประเมินประสิทธิภาพของการรักษาเอชไอวี

    • หากผลตรวจแสดงว่า Viral Load ตรวจไม่พบ (น้อยกว่า 200 copies/mL หรือแม้แต่ต่ำกว่า 50 copies/mL ขึ้นกับมาตรฐานแต่ละที่) แสดงว่าการรักษาได้ผลดี
    • ติดตามการปฏิบัติทุก 3–6 สัปดาห์ต่อเดือนที่แพทย์สามารถประเมิน และปรับการรักษาหากจำเป็น

    คำแนะนำ: อย่าละเลยการนัดตรวจติดตาม แม้จะรู้สึกว่าร่างกายแข็งแรงก็ตาม

    แจ้งข้อมูลกับคู่นอนอย่างตรงไปตรงมา พร้อมให้ความรู้เรื่อง U=U

    การพูดคุยอย่างเปิดใจกับคู่นอนเรื่องสถานะเอชไอวี เป็นสิ่งสำคัญต่อความสัมพันธ์ และการป้องกันการแพร่เชื้อ

    • หาก Viral Load ของคุณมีลักษณะที่ตรวจไม่พบต่อเนื่องในการวินิจฉัย U=U (Undetectable = Untransmittable) อุณหภูมิของร่างกายไวรัสในเลือดต่ำจนตรวจไม่พบ และสามารถถ่ายทอดสัญญาณของเชื้อได้
    • การสื่อสารด้วยข้อมูลที่เป็นลักษณะเฉพาะของความสับสน และความเครียดระหว่างคุณกับคู่นอน

    คำแนะนำ: สามารถใช้เอกสาร แหล่งข้อมูล หรือให้คู่นอนปรึกษาแพทย์หรือหน่วยงานสนับสนุนเพื่อความมั่นใจ

    หากเพิ่งเริ่มยาต้านไวรัส ART ควรงดเพศสัมพันธ์ไม่ป้องกัน จนกว่าจะได้ผลตรวจ Viral Load ว่า ตรวจไม่เจอ ต่อเนื่อง

    เมื่อเริ่มทานยาต้านไวรัส ART ใหม่ๆ ร่างกายยังต้องใช้เวลาในการควบคุมไวรัส

    • โดยทั่วไปต้องใช้เวลา ประมาณ 3–6 เดือน หลังเริ่ม ART ถึงจะสามารถลด Viral Load จนถึงระดับ Undetectable
    • ระหว่างนี้ ควร งดการมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ป้องกัน เพื่อป้องกันการแพร่เชื้อ
    • หากมีเพศสัมพันธ์ ควรใช้ ถุงยางอนามัย ทุกครั้ง และ/หรือให้คู่นอนรับยา PrEP เป็นการเสริมการป้องกัน

    คำแนะนำ: ขอผลตรวจ Viral Load จากแพทย์เพื่อประเมินว่าอยู่ในระดับที่ “ตรวจไม่เจอ” อย่างต่อเนื่องหรือยัง ก่อนจะตัดสินใจเรื่องเพศสัมพันธ์ไม่ป้องกัน

    อ่านบทความอื่น ๆ เพิ่มเติม

    ในปัจจุบันแนวคิด คือ Viral Load ต่ำตรวจวินิจฉัยไม่แพร่เชื้อเป็นข้อเท็จจริงที่คาดว่าจะได้จากวงการแพทย์ทั่วโลก ต่อเนื่อง และต่อเนื่องสามารถกดระดับไวรัสในเลือดของพื้นที่เอชไอวีให้โปรตีนที่ต่ำมากจนสามารถตรวจพบเครื่องมือทางวิถีนี้เรียกว่า Undetectable หรือตรวจดู และเมื่อถึงระดับที่ทราบถึงเชื้อถ่ายทอดเชื้อเอชไอวีชื่อเสียงสัมพันธ์ให้ผู้อื่นได้

    ค้นพบว่าไม่พบไวรัสจะไม่ได้หมายถึงการหายขาดจากโรคที่มีความสำคัญต่อการแพทย์สำหรับสุขภาพของเชื้อที่สามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติของคนทั่วไป ตามปกติ สังเกต และสังเกตตัวเองต่อคนรอบข้างการรู้เรื่อง Viral Load และที่สำคัญที่สุดในครัวเรือนของ U=U ที่สำคัญที่สำคัญในการใช้ชีวิตร่วมกับเอไชอวีอย่างมีคุณภาพ และสมุนไพรกระจายสู่ผู้อื่นอีกต่อไป

    เอกสารอ้างอิง

    • Centers for Disease Control and Prevention (CDC). HIV Treatment as Prevention (TasP). [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.cdc.gov/hiv/risk/art/index.html
    • World Health Organization (WHO). Consolidated guidelines on HIV prevention. [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.who.int
    • Avert. What does undetectable mean? [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.avert.org/living-with-hiv/undetectable
    • สำนักงานหลักประกันสุขภาพแห่งชาติ (สปสช.). U=U: ตรวจไม่เจอ = ไม่แพร่เชื้อ. [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.nhso.go.th/page/hiv-aids
    • สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.). ชีวิตของผู้มีเชื้อ HIV ในวันที่ไวรัสต่ำจนตรวจไม่เจอ. [ออนไลน์] เข้าถึงได้จาก https://www.thaihealth.or.th
  • เอชไอวี คืออะไร? ทุกเรื่องที่คุณต้องรู้เพื่อชีวิตที่ปลอดภัย

    เอชไอวี คืออะไร? ทุกเรื่องที่คุณต้องรู้เพื่อชีวิตที่ปลอดภัย

    เอชไอวี เป็นเชื้อไวรัสที่มีผลต่อระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายโดยเฉพาะเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิด CD4 ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการป้องกันร่างกายจากการติดเชื้อ เมื่อไม่ได้รับการรักษา เชื้อเอชไอวีสามารถทำลายระบบภูมิคุ้มกันจนเข้าสู่ระยะเอดส์ ซึ่งเป็นระยะที่ร่างกายเสี่ยงต่อการติดเชื้อฉวยโอกาส และโรคร้ายแรงอื่น ๆ บทความนี้จะพาคุณไปรู้จักกับเอชไอวี สาเหตุ วิธีการแพร่กระจาย การวินิจฉัย การรักษา และการป้องกัน เพื่อให้คุณสามารถปกป้องตัวเอง และคนรอบข้างได้อย่างมีประสิทธิภาพ

    เอชไอวี คืออะไร?

    เอชไอวี  (HIV: Human Immunodeficiency Virus) เป็นไวรัสที่ทำลายระบบภูมิคุ้มกันของร่างกายโดยตรง โดยเป้าหมายหลักคือเซลล์เม็ดเลือดขาวชนิด CD4 ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของระบบภูมิคุ้มกัน เมื่อจำนวนเซลล์ CD4 ลดลง ระบบภูมิคุ้มกันจะอ่อนแอลง และไม่สามารถป้องกันการติดเชื้อหรือโรคอื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ หากไม่ได้รับการรักษา ผู้ติดเชื้อเอชไอวีจะเข้าสู่ระยะเอดส์  (AIDS: Acquired Immunodeficiency Syndrome) ซึ่งมีความเสี่ยงต่อการเสียชีวิตสูง

    เอชไอวี คืออะไร? ทุกเรื่องที่คุณต้องรู้เพื่อชีวิตที่ปลอดภัย

    การแพร่กระจายของเอชไอวี

    เชื้อเอชไอวี แพร่กระจายผ่านการสัมผัสกับของเหลวในร่างกาย เช่น

    • เลือด การใช้เข็มฉีดยาร่วมกันหรือการรับเลือดที่ไม่ปลอดภัย
    • น้ำอสุจิ และสารคัดหลั่งในช่องคลอด การมีเพศสัมพันธ์โดยไม่ป้องกัน
    • น้ำนมแม่ การถ่ายทอดจากแม่สู่ลูกในระหว่างการให้นม
    • การสัมผัสกับของเหลวที่มีเชื้อ เช่น การมีแผลเปิด หรือการสัมผัสโดยตรงกับของเหลวที่มีเชื้อในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม

    สิ่งที่ไม่ทำให้ติดเชื้อเอชไอวี

    • การสัมผัสทางผิวหนัง เช่น การจับมือ หรือการกอด
    • การใช้ห้องน้ำ หรือภาชนะรับประทานอาหารร่วมกัน
    • การถูกยุงกัด

    อาการของการติดเชื้อเอชไอวี

    • ระยะเฉียบพลัน (Acute HIV Infection)
      • มีไข้ หนาวสั่น เจ็บคอ ปวดหัว และผื่นขึ้น
      • อาการเหล่านี้เกิดขึ้นภายใน 2-4 สัปดาห์หลังการติดเชื้อ และมักคล้ายไข้หวัดใหญ่
      • อาจมีอาการปวดกล้ามเนื้อ ปวดข้อ ต่อมน้ำเหลืองโต และท้องเสียร่วมด้วย
    • ระยะสงบ (Chronic HIV)
      • ในช่วงนี้เชื้อไวรัสจะยังคงอยู่ในร่างกาย และเพิ่มจำนวนอย่างช้า ๆ
      • ผู้ติดเชื้อส่วนใหญ่มักไม่มีอาการชัดเจน แต่ระบบภูมิคุ้มกันกำลังถูกทำลายอย่างต่อเนื่อง
    • ระยะเอดส์ (AIDS)
      • ระบบภูมิคุ้มกันอ่อนแอมาก ทำให้ร่างกายเสี่ยงต่อการติดเชื้อฉวยโอกาส เช่น ปอดบวมจากเชื้อ Pneumocystis jirovecii หรือเชื้อราในสมอง
      • อาการในระยะนี้อาจรวมถึงน้ำหนักลดอย่างรุนแรง อ่อนเพลียเรื้อรัง มีไข้เรื้อรัง ท้องเสียเรื้อรัง และแผลที่ไม่หายบนผิวหนัง
      • ผู้ป่วยอาจมีอาการทางระบบประสาท เช่น สูญเสียความจำหรือสับสน

    การวินิจฉัยการติดเชื้อเอชไอวี

    • การตรวจแอนติบอดี/แอนติเจน (Antibody/Antigen Test) ตรวจหาแอนติบอดี และแอนติเจนของเชื้อเอชไอวีในเลือด สามารถตรวจพบเชื้อได้เร็วภายใน 2-4 สัปดาห์หลังการติดเชื้อ
    • การตรวจ NAT (Nucleic Acid Test) ตรวจหา RNA ของไวรัสโดยตรง มีความแม่นยำสูง แต่ค่าใช้จ่ายสูงกว่าวิธีอื่น
    • การตรวจด้วยชุดตรวจตัวเอง (Self-Test) ใช้ตัวอย่างน้ำลายหรือเลือดปลายนิ้ว สามารถตรวจได้ที่บ้าน แต่ควรยืนยันผลที่สถานพยาบาล
    การรักษาเอชไอวี

    การรักษาเอชไอวี

    • ยาต้านไวรัส (Antiretroviral Therapy – ART) ART เป็นวิธีการรักษาหลักที่ใช้ยาต้านไวรัสหลายชนิดร่วมกันเพื่อลดปริมาณไวรัสในร่างกายให้อยู่ในระดับที่ตรวจไม่พบ (Undetectable Viral Load) ซึ่งช่วยฟื้นฟูระบบภูมิคุ้มกัน และลดความเสี่ยงในการแพร่เชื้อ ยาที่ใช้ใน ART แบ่งออกเป็นกลุ่มต่าง ๆ เช่น NRTIs (Nucleoside Reverse Transcriptase Inhibitors), NNRTIs (Non-Nucleoside Reverse Transcriptase Inhibitors), PIs (Protease Inhibitors) และ INSTIs (Integrase Inhibitors) ผู้ป่วยต้องรับประทานยาตามคำแนะนำของแพทย์อย่างเคร่งครัดเพื่อลดโอกาสดื้อยา
    • การเริ่มการรักษาเร็ว (Early Initiation of Treatment) การเริ่ม ART ทันทีที่ทราบว่าติดเชื้อสามารถช่วยลดความเสียหายต่อระบบภูมิคุ้มกัน และลดความเสี่ยงของภาวะแทรกซ้อน
    • การติดตามผล ผู้ป่วยต้องตรวจเลือดเป็นประจำเพื่อติดตามระดับ CD4 และปริมาณไวรัสในร่างกาย (Viral Load) การตรวจสุขภาพประจำปีเพื่อเฝ้าระวังการติดเชื้อฉวยโอกาสหรือโรคร่วมอื่น ๆ
    • การรักษาภาวะแทรกซ้อน ผู้ป่วยอาจต้องได้รับการรักษาภาวะแทรกซ้อนที่เกิดจากการติดเชื้อ เช่น การใช้ยาปฏิชีวนะหรือยาต้านเชื้อราในการรักษาโรคฉวยโอกาส การดูแลภาวะโภชนาการ และสุขภาพจิตเพื่อเสริมสร้างคุณภาพชีวิต
    • การสนับสนุนทางจิตใจ และสังคม ผู้ป่วยควรได้รับการสนับสนุนจากครอบครัว กลุ่มเพื่อน หรือกลุ่มสนับสนุน เพื่อช่วยรับมือกับความเครียด และความกังวลที่อาจเกิดขึ้น

    การป้องกันเอชไอวี

    • การใช้ถุงยางอนามัย ถุงยางอนามัยเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพในการลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ
    • ยาเพร็พ (PrEP) ยาป้องกันก่อนการสัมผัสเชื้อ เหมาะสำหรับผู้ที่มีความเสี่ยงสูง เช่น ผู้ที่มีคู่นอนติดเชื้อเอชไอวี
    • ยาเป๊ป (PEP) ยาป้องกันหลังการสัมผัสเชื้อ ควรเริ่มใช้ภายใน 72 ชั่วโมงหลังการสัมผัส
    • การตรวจสุขภาพเป็นประจำ การตรวจเอชไอวีเป็นประจำช่วยให้ทราบสถานะสุขภาพ และเริ่มการรักษาได้ทันที

    อ่านบทความอื่น ๆ เพิ่มเติม

    เอชไอวีไม่ใช่คำพิพากษาให้ชีวิตต้องสิ้นสุด หากได้รับการวินิจฉัย และรักษาอย่างเหมาะสม ผู้ติดเชื้อสามารถใช้ชีวิตได้อย่างปกติ และยืนยาว การป้องกัน และการตรวจสุขภาพเป็นประจำเป็นกุญแจสำคัญในการลดความเสี่ยง และรักษาสุขภาพที่ดี ทั้งนี้ การให้ความรู้ที่ถูกต้อง และการลดอคติต่อผู้ติดเชื้อในสังคมจะช่วยสร้างสภาพแวดล้อมที่ทุกคนสามารถมีชีวิตที่ปลอดภัย และมีคุณภาพชีวิตที่ดี

เราใช้คุกกี้เพื่อพัฒนาประสิทธิภาพ และประสบการณ์ที่ดีในการใช้เว็บไซต์ของคุณ คุณสามารถศึกษารายละเอียดได้ที่ นโยบายความเป็นส่วนตัว และสามารถจัดการความเป็นส่วนตัวเองได้ของคุณได้เองโดยคลิกที่ ตั้งค่า

Privacy Preferences

คุณสามารถเลือกการตั้งค่าคุกกี้โดยเปิด/ปิด คุกกี้ในแต่ละประเภทได้ตามความต้องการ ยกเว้น คุกกี้ที่จำเป็น

Allow All
Manage Consent Preferences
  • Always Active

Save